Αντάρα

 

Ήρθε το χειμωνιάτικο φθινόπωρο

Άγριο θυμωμένο

Μήνες μάζευε την σκαιά οργή του

Δεν άφηνε τα δάκρυα

Να πέφτουν αγάλι αγάλι

Να δροσίζουν την διψασμένη γη

Να ανθίσουν

Ταπεινά τα ήσυχα κυκλάμινα

Τα μάζευε σιωπηλά

Φούσκωσαν ακράτητα τα νέφη

Ξέσπασε απελπισμένο

Χείμαρρος ο πόνος του

Έγδαρε την άνυδρη γη

Πληγές αγιάτρευτες πολλές

Άνοιξε διάπλατα αλύπητα

Τα πέτρινα σπλάχνα

Έπλυνε καθάρισε

τους βρωμισμένους δρόμους

ρυάκια θολερά

ξεφύτρωσαν παντού

λύγισαν τα κλαδιά

αγέρας βρυχάται

θυμωμένος

φύλλα, σκουπίδια δραπέτες

αρπάχθηκαν

στροβιλίζουν

ταξιδεύουν

ο ήλιος αθέατος παρών

αδύναμος να βγει

να χαμογελάσει

βλέπει μακριά

εκεί που οργισμένα ποτάμια

όλα τα πήραν