αφούγκραση

 

Έρχεται το φθινόπωρο

Τα φυλλοβόλα κιτρινοκοκκινίζουν

Τα πλατάνια γδύνονται σιγά σιγά

Αιωρούνται τα φύλλα

Αναποφάσιστα

Μέχρι να τα δεχθεί

η αδηφάγα γη

οι καλοκαιρινοί επισκέπτες

χαιρέτησαν από καιρό

πολύ σπάνια η σιωπή του βουνού

ταράσσεται από βιαστικά

αυτοκίνητα

κυριαρχούν τα πιστά στρουθία

τα φλύαρα χελιδόνια

πέταξαν μακριά

οι άδειες φωλιές θα γεμίσουν

από τα παγωμένα σπουργίτια

και ο αέρας λαίμαργος

παιδεύει τα κλαδιά

έρημη η καφετεριοταβέρνα

μαζεύεται η σκόνη

στα άδεια τραπεζοκαθίσματα

τα φύλλα ξαποσταίνουν για λίγο

φεύγουν και αυτά

η πρασινοκίτρινη έρημος

θα βαφτεί κάτασπρη

η εκκωφαντική σιωπή του χιονιού

θα ξεκουφαίνει

η τηλεόραση θα κάνει νερά

θα αναβοσβήνει

το σκοτάδι βαρύ

θα επιμένει

θα απλώνεται αδιάφορο

αρμένικες επισκέψεις 

πέρασαν τα χρόνια

κυνηγώντας οι εποχές

η μία την άλλη

ασάλευτες πανομοιότυπες

περιμένοντας  τον ανθρώπινο ήχο

κοιτώντας την αντικρινή πλαγιά

ατελείωτη αφούγκραση ήχων

που δεν έρχονται

συνομιλώντας με το άλαλο βουνό