Δυσθυμία

Γογγύζουσα γραία

Μουρμουρίζουσα

Μεμψιμοιρούσα

Δυσθυμία

Παράπονα

Κατακλύζουν

Τον παραπαίοντα νου

Πικρό χρώμα καλύπτει τη ζήση

Αιχμηρά αγκάθια

Τα ταπεινά

Η γεροντοκορίτσικη  ψυχή

Ζητεί τα εαυτής

Το όμορφο χαμόγελο της αισιοδοξίας

χάνεται

Σερνάμενη σε στείρους βούρκους

Stand up

Άτονα ανήμπορα να στηρίξουν

τα  στούδια

Θρύψαλα η γαλήνη  

Ζοφερό θυμικό

Φευ

Ελεύθερη

στους γαλανούς αιθέρες

Ανάλαφρη σο ραχόπον[1]

Ο εταίριν[2] ήλος

Γουρταρεύβ με[3]

Zesto arxaiko Smile

Με λένε δον Κιχώτη

Και είμαι καλά

---

[1] ραχόπον = μικρό βουνό

[2] εταίριν =φίλος

[3] γουρταρεύω = ελευθερώνω, απαλλάσσω