Ίδιοι δρόμοι
Αλλαγές στο αστικό τοπίο
Ψήλωσαν ανεπιθύμητα
Τα εργατικά σπιτάκια
Κρύβουν τον γελαστό ήλιο
Same μπαλκόνια
Και τα λουλούδια
Χαρούμενα αφιλοκερδώς στολίζουν
Την συνωστισμένη μυρμηγκοφωλιά
Στους ίδιους δρόμους
On foot
Περιπλανήσεις
Καθημερινές εργασίες
Απαράλλαχτα όνειρα
Τα μυξωμένα γκρινιάρικα
Πρόσωπα
Τα ματωμένα γόνατα
Μέστωσαν
Make up
Γένια
Γκομενίζουν
Αραεύουν και αυτά
Τα ταίρια τους
Τα νήπια θα αποκτήσουν
Νήπια
Χεράκια χεράκια
Το δείλι
Στις κούνιες
Που τραμπαλίζονταν
Χορεύουν άλλους χορούς
Ανυψώνω το ασαφές βλέμμα
Ο αγαπημένος ηλικιωμένος κάκτος
Αχάντιν[1]
Ασταθή στέρεα ισορροπία
Like me?
Η γειτονιά
Γερνάω με το τοπίο
Ο χρόνος σμιλεύει
Κακότεχνα το πρόσωπο
Η καρδιά ως παιδίον
Γυρεύει αβασίλευτο βασίλειο
Ένα με τον χώρο
Αθέατο είδωλο
Στα μάτια
Του σταθερού αμετάκλητου
Οικοσυστήματος
Μονότονοι βιολογικοί κύκλοι
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
Τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου