Αλυσοδεμένη στο ανήλιο σπέλον [1]
Βαθιά στην σκληρή γη
Ζωντανό πτώμα
Προσηλωμένη στην αχνή σκιά σου
Τα μάτια μαγνητισμένα
Όλα σκοτεινά και παγωμένα
Φέγγει η απατηλή σου θολή αντανάκλαση
Στον μουχλιασμένο υγρό τοίχο
Μακριά η φωτιά σου
ονειρεύομαι την θαλπωρή της
το Όνειρο με ζεσταίνει
For a while at least
Πηγή χαράς σπίθα ζωής
Υπάρχεις άραγε
Ερμηνεύω κατά το δοκούν
Τα είδωλα της ψυχρής
ανύπαρχτης φωτιάς
Ο νοητός μου ήλιος
Πλανάται σε απρόσιτους γαλαξίες
Βαριές ασήκωτες οι αλυσίδες
Πληγιάζουν τα βουβά χέρια
Έξω στον πραγματικό κόσμο
Πόθος για ελευθερία
Σεληνιακό τοπίο η γη
Υπάρχεις
Θα είσαι το όνειρο μου
Ή το φως θα διαλύσει
Τα θαυμαστά στολίδια
Που σου κέντησα
Θα αντέξουν τα μάτια
Που συνήθισαν στην πλάνη
Τη φοβερή αλήθεια
Αυτόβουλη επιστροφή
Στην αγαπημένη ψευδαίσθηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου