Poor spring

Απαρηγόρητη η Άνοιξη

μεσοζώετη[1]

Πρέπει να φύγει

Τέλος εποχής

Το θέρος φθάνει καυτό

Ο παλιός αντίπαλος της

Συνηγορεί

Ελπίζει να την κάνει δική του

Ρίχνει βροχές

Να βλαστήσουν οι κοιμισμένοι σπόροι

 

Παλεύουν χειμωγκόν, ανοιξέα

Καλοκαίρης

Τα ρούχα αναποφάσιστα

Αλλάζουν στρατόπεδο

Η άνοιξη θυμάται

Τα καταπράσινα χορτάρια

Τα γεμισμένα αγριολούλουδα λιβάδια

Τις μαργαρίτες, καλέντουλες

Τα ευωδιαστά χαμόμηλα

Όλα τα χαμένα κάλη

Θλίβεται

Βλέποντας τα ξεραμένα άψυχα

Κορμάκια

 

Ο αμέριμνος υγρός θερμός Θέρος

Της δείχνει

Τα άνυδρα θυμάρια

που ευωδιάζουν στις

Βουνοκορφές

Τους καρπούς που έδεσαν

Τα πράσινα αμύγδαλα

Τα μυρωμένα ρόδα

Τους σπόρους καλά κρυμμένους

Στη σκληρή γη

Ανθισμένους στο μέλλον

Τίποτα δεν την παρηγορεί

Κλαίει την νιότη της  που εχάθη

Τάχιστα 

 

Είχε πολλά να κάνει

Δεν πρόλαβε να ζήσει

Ανήμπορη να ανεχθεί

Τα αφυδατωμένα μέλη

Το κολασμένο καλοκαίρι

Που χορεύει μεθυσμένο

Πρέπει να αποχωρήσει

Αντιστέκεται

Όψιμες λιγοστές

ασθενικές παπαρούνες

Την στολίζουν

Στους κήπους στις βεράντες

Της στέλνουν χαιρετίσματα

 

Τα θέλει όλα

Να διώξει όλη  την ξεραΐλα

Από κάθε σπιθαμή

Να γίνει πάλι άνασσα κυρίαρχη

Το κέντρο της ζήσης

Το μέλλον αδυσώπητο αδιαφορεί

Και προχωρεί

Poor spring

It s time for departure

Don’t be sad

---

[1] μεσοζώετος = μισοπεθαμένος, πολύ εξασθενημένος, κάτισχνος