Λάμπουν τα μούρα
Πλυμένα από την βροχή
Τα φύλλα σιγοτραγουδούν
Αστραφτερά νεροσταλάγματα
Μύρια μικροσκοπικά ουράνια τόξα
Διστακτικά
κατρακυλούν
Αργοπορούν στις άκρες
Θαρραλέα τινά
Ρούχτες[1]
τρελές
Πτώση με επιταχυνόμενη
Κίνηση στο κενό
Σκάνε στο νωπό χώμα
Αθόρυβα
Ένα καραπιστάνιν[2]
κοτσύφι
Περιεργάζεται αμέριμνο
Την πηγή τροφής
Πετάει για άλλες γειτονιές
Εκεί στη στοργική λιβόρα[3]
Λυγίζεις τα τρυφερά κλαδιά
Αδράχνουν λαίμαργα
ασυγκράτητα τα χέρια
Τους ώριμους καρπούς
Τα χείλη βάφονται
Στο χρώμα της δυνατής
Αγάπης
Οι γλώσσες ακούραστες
Γιορτάζουν το καινούργιο
Φόρεμα
Η αποδεκτή
αξιοπρέπεια χάνεται από τα δόντια
Μουντζούρες νήπιου
σε καθαρά χέρια ζωγραφίζονται
Το άσπρο ατσαλάκωτο πουκάμισο
Στιγματίζεται
Ανεξίτηλο σημάδι
Λυγίζουν τα απορρυπαντικά
Χυμοί σταλάγματα δροσερής βροχής
Λούζουν εκχύνονται
Δροσίζουν ονειροπόλα το φλέγον κάμα
Προβάλουν οι ήσυχοι μικροαστοί
Άθικτοι, παστρικοί, καθαροί
αμετακίνητοι
Always
winners
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου