Απαντία[1]
Ο ήλιος αποχωρούσε
από την σκηνή
η πλάση ντύνονταν
με την θλιμμένη
παραπονιάρικη ηδεία όψη
ο ουρανός στόλιζε το κυανού
με το αγαπημένο του ροζ
τα πουλιά έκαναν
τον απολογισμό της μέρας
γλυκιά προσδοκία
τα βουνά ενέδιδαν
σε ακαθόριστο αίτημα
όλα ημέρωναν
ο άνδρας στο ύψωμα
αργά μοναχικά περπατούσε
την πέτρινη πόλη ρωτούσε
ο σκύλος τριγύρναγε ευτυχισμένος
μελαγχολική γαλήνη
μια βιαστική καλησπέρα
καταγράφηκε στο ανεξερεύνητο
εγκαταστάθηκε στην άβυσσο
του νου
νοσταλγική εικόνα
τακτές σιωπηλές επισκέψεις
touch στιγμιαίο ψυχών
όμορφες ιστορίες
γράφτηκαν
χάθηκαν
δεν είδαν το φως
του δειλινού
ξεψύχησαν
μόνες
ο λόφος έρημος
γεμάτος αθέατα φιλήδονα
αδιάφορα ανέντροπα εφήμερα ζουζούνια
ατρόμητα προχωρούν στην ανυπαρξία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου