Κοινωνική όαση

Η δύναμη της συνήθειας

Σιωπηλή διαμαρτυρία  

Έτοιμη να υποστώ

Την άγνωστη κριτική

Των συμπολιτών εν ραχάτι

Να εκπαιδευτώ στην αποστασιοποίηση

Να αδιαφορήσω

Για το πάντα παρόν κοινό 

Ατρόμητη να περάσω

Την αθέλητη πασαρέλα  

And suddenly I realized

Με χαρμολύπη

Δεν θα υπάρχει κανείς

Για σχόλια

Κλειστό λόγω καραντίνας

Το καφενείο

Το λιγοστά φυτά

Εκπνέουν απότιστα

Αφρόντιστα

Οι καρέκλες τραπεζάκια

μαζεμένα

Αδελφικά αγκαλιασμένα

Κάτασπρες ανακοινώσεις

Κάτι σαν αροθυμία[1]

Πλημμύρισε τον αιθεροβάμονα νου

Τα τραπέζια γεμάτα

Καφέδες ρακιά

Τράπουλες  κομπολόγια

Ο ήχος από τα ζάρια   

Από το πουρνό

Ως αργά το βράδυ

Θαμώνες ποικίλης ηλικίας

Προέλευσης

Ατενίζουν το άπειρο

Το όνειρο

Κάθε έμβιο ον 

Απολαμβάνουν το βόμβο

Της αεικίνητης πολιτείας

Συζητήσεις

Λύσεις επί χάρτου

Κοινωνική όαση

Για τους κυνηγημένους άρρενες

Αραεύουν[2] ότι έχει απομείνει

Από την χαμένη ταυτότητα

Στην άξενη πόλη

 

---

[1]αραθυμώ =επιθυμώ, νοσταλγώ

[2] αραεύω =ψάχνω, ερευνώ