Λιμπισία[1]
H ευωδιά της Άνοιξης
Εσπεριδοειδή ανθισμένα
Αγγελικούλες αειθαλείς
Πλάνα
Σκορπίζεται αθόρυβα
Διακριτικά
Στους άχαρους δρόμους
Καρφώνεται στην καρδιά
Στο νου
γεμάτη προσδοκία
θολά όνειρα
το άρωμα του έρωτα
του παντοδύναμου
της αληθινής αγάπης
οσμή σειρήνας
σε γεμίζει ανέφικτη ελπίδα
γλυκός πόνος
αβάσταχτη χαρμολύπη
παραπονεμένο παράπονο
αναδύεται
τα σπλάγχνα πάλλονται
νοσταλγούν
αυτό που υπόσχεται
η αγαπημένη μυρωδιά
αυτό που έρχεται
πάντα
βαδίζοντας ήρεμα
αργά πολύ αργά
γλυκά βασανιστικά
αυτό που με λαχτάρα
χρόνια καρτερεί η ψυχή
πάντα κοντά απτό
πάντα μακριά απρόσιτο
και πάλι αυτήν την άνοιξη
δεν θα προλάβει
να έρθει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου