12/3/15

Άρωμα Κιτρέας



Αφουγκράζομαι την άνοιξη
Ακούω το χαρούμενο ξένοιαστο
Γέλιο της
Σκορπά ασυλλόγιστα το
Αστικό πικρόξυνο άρωμα της
ξυπνά ματαιωμένες μνήμες
αναμένω να σταθεί στο κατώφλι μου
χαριεντίζεται με τον
σκανταλιάρικο έρωτα
παίζουν χορεύουν
δημιουργούν κάθε είδους
ζευγάρια
ανεκπλήρωτους έρωτες
απομακρύνονται στροβιλίζονται
αδιάκοπα εύθυμα
επανέρχονται
πλησιάζουν prosperous
φουντώνουν τα ανερμάτιστα
όνειρα
άνυδρα άσιτα
μαραίνονται
χάνονται
αδιάφορη η Άνοιξη
προχωρά
απλώνει
τα μαυλιστικά πέπλα της
αθώα παγίδες
υποκύπτεις στη σαγήνη
ελπίζεις
αλλομίαν[1]


[1] αλλομίαν =άλλη μία φορά, πάλι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου