12 Μαρτίου 2015

Άρωμα Κιτρέας



Αφουγκράζομαι την άνοιξη
Ακούω το χαρούμενο ξένοιαστο
Γέλιο της
Σκορπά ασυλλόγιστα το
Αστικό πικρόξυνο άρωμα της
ξυπνά ματαιωμένες μνήμες
αναμένω να σταθεί στο κατώφλι μου
χαριεντίζεται με τον
σκανταλιάρικο έρωτα
παίζουν χορεύουν
δημιουργούν κάθε είδους
ζευγάρια
ανεκπλήρωτους έρωτες
απομακρύνονται στροβιλίζονται
αδιάκοπα εύθυμα
επανέρχονται
πλησιάζουν prosperous
φουντώνουν τα ανερμάτιστα
όνειρα
άνυδρα άσιτα
μαραίνονται
χάνονται
αδιάφορη η Άνοιξη
προχωρά
απλώνει
τα μαυλιστικά πέπλα της
αθώα παγίδες
υποκύπτεις στη σαγήνη
ελπίζεις
αλλομίαν[1]


[1] αλλομίαν =άλλη μία φορά, πάλι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου