σκασμοχόλης

Εχολιάστε[1] με τον αγαπημένο της

Η ξένοιαστη άνοιξη

Τα έβαψε γκρίζα

Αγνόχολη[2]

Μυξόκλαιει συνέχεια,

Θύμωσε με τον φίλο της

Το ήλιο

Μάζεψε όλες τις στεναχώριες της

Πυκνός χλωμός μανδύας

Κάλυψε ήλιο και ουρανό

Κρύφτηκε η χαρά

Εξαφανίστηκαν τα λαμπρά χρώματα

Πείσμωσε

Δεν θέλει να φανεί

Την μια στιγμή τα ξεχνά όλα

Ακούγεται στην Πλάση

Το γάργαρο γέλιο της

Την άλλη κλαίει και οδύρεται

Συγχωνεύτηκε η εαρινή μελαγχολία

Με την φθινοπωρινή

Κάτι σαν τα πρωτοβρόχια

Δειλοί οι αστικοί οδοιπόροι

αβαράδες[3]

Αφήνονται στο σκασμοχόλη[4]

Θέλει γενναιότητα να αψηφήσεις

Τα σκοτεινά ρυάκια των δρόμων

Τις ύπουλες λιμνούλες

Τους ξαφνισμούς καταιονισμούς

Από τα αφηνιασμένα οχήματα

Περιμένουμε τον ήλιο

Να μας στείλει

Το τρυφερό του χαμόγελο

Την άνοιξη να εμφανιστεί

Με τα χαρμόσυνα τραγούδια

---

[1] χολαίνομαι = θυμώνω, οργίζομαι

[2] αγνόχολης =ο χολιασμένος, σκυθρωπός από οργή

[3] αβαράς = άνεργος, χασομέρης

[4] σκασμοχόλης = πνιγηρός καιρός