Αστραπιαίος Νόστος

Νόστος

Επανέρχομαι στην Άνοιξη

Βυθίζομαι στις

Αισιόδοξες εικόνες της

Παρατηρώ τα λιλιπούτεια άνθη

Αθέατα στις βιαστικές πατούσες

Χάρμα οφθαλμών

Παρέες χαρωπές

Χαλάκια

Σκορπούν δέος

Ιεροσυλία να τα πατήσεις

Ίδιος καημός

Αθέλητος αναδύεται

Σιγανό παράπονο

Ποτέ δεν θα γείρουμε

Μαζί στο βελούδινο

Στρώμα

Τα σώματα μας

Δεν χαθούν

Στις orange  καλέντουλες

Ποτέ το αίμα χείμαρρος

Που διογκώνεται

Τα παρασύρει όλα

Ψυχρά κυλά

Στα υποταγμένα αθηρωματικά αγγεία

Ο γαλάζιος ουρανός

Δεν θα μας αγκαλιάσει

Τα eyes μας

Δεν θα ακολουθήσουν

Τα άτακτα μπαμπακένια

Συννεφάκια

Δεν θα δούμε

Τις χαρούμενες αμυγδαλιές

Να φυλλώνουν

Το αερόπον δεν θα μας

Στολίσει

Με τα φευγάτα πέταλα

Τα ουρανοπούλλια[1] δεν θα

Τραγουδήσουν για μας

Οι βούμπουρες[2] δεν θα ζαλίσουν 

Τα ωτία[3] μας

Καμία καντζιμίτρα[4] δεν θα

Πορπατίσει[5] στα αφημένα σώματα

Τα μουμουλόπα[6] δεν θα χορέψουν

Βακχικούς ακυβέρνητους χορούς

Αδιάφορα ψυχρά

Θα απομακρύνω

Τη βιαστική άνευρη οπτασία σου

---

[1] ουρανοπούλλι = πουλί που πετάει κατ’ αντίθεση προς τα μη πετούμενα οικόσιτα

[2] βούμπουρος = είδος πετούμενου εντόμου που παράγει βοή

[3] ωτί(ν) = αφτί

[4] καντζιμίτρα =έντομο

[5] πορπατώ = περπατώ

[6] μουμουλόπον =διάφορα είδη εντόμων, άνθρωπος άκακος, φιλήσυχος