Αγαπημένε μου
Θα άσπρισαν τώρα τα μαλλιά σου
θα πλημμύρισαν στα τραχιά γένια σου
τα λευκά σημάδια
γερνάς και εσύ
μακρινός πάντα
τα χέρια μου θέλουν
να απλωθούν να αγγίξουν
να πληγωθούν στο αξύριστο
απρόσιτο πρόσωπό σου
να πάρουν κάθε στεναχώρια
η αγκαλιά μου θέλει
να σε νανουρίσει
σαν μικρό φοβισμένο παιδί
να κρυφτείς μέσα της
ασφάλεια και θαλπωρή να σε γεμίσει
θα έλθεις για να μείνεις
θα ξεχαστούν όλα
η πίκρα, η ματαίωση
θα σκορπίσουν
έλα δεν ακούς τις ικετευτικές
πονεμένες φλογισμένες
εκκλήσεις μου
ουρλιάζουν συνέχεια
οι σειρήνες
της πυροσβεστικής
ψάχνουν αυτή την άσβεστη φλόγα
αθέατη παρούσα
παντού
μόνο εσύ δε βλέπεις δεν ακούς
έλα
αναμένω σε
ταπουρίουμαι[1]
alone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου