23/4/16

φορκάλιν



Στην Όλγα Λαζαρίδου
 











Τον καιρό που ο άκαρδος
Χάροντας κατέτρωγε
Άπληστα οδυνηρά
Αγάλι αγάλι
Ψυχή  σώμα
Πνιγμένοι
Καταπίνοντας βίαια το βδελυρό νερό
Κλείνοντας τρύπες με χαρτί
Ολοένα καινούργια μέτωπα
Αναζητώντας
Το ανώδυνο τέλος
Αλλάζοντας κρεβάτια 
Δωμάτια
Νοσοκομεία σπίτια
Πάντα Λάθος επιλογές
Να απαλύνουμε
τον αχόρταγο αβάσταχτο πόνο
ανώφελες μάσκες οξυγόνου
μηδαμινά patches
ικετεύοντας να τελειώνει
ο αισχρός καβαλάρης
το σαδιστικό παιχνίδι
Powerless
Αμήχανοι ντροπιασμένοι
Από τις ακατονόμαστες σκέψεις
Σκληρό καύμα
Ιδρώτας
Οι κατσαρίδες ανέμελες
Υπερκινητικές άφοβες
Έσπασε το πορτατίφ
Κακός οιωνός ψιθύρισε
Δειλά εμπιστεύτηκε τα οράματα
Τις παραισθήσεις
Κοιτάζοντας νοσταλγικά
Ανήμπορη
Την βασανισμένη προσφυγική ζωή
Κυνηγημένη που έρεε
νερό σε λιωμένο τούλι
να μπορούσα να πάρω


το φορκάλιν[1] να σκουπίσω


[1] φορκάλιν = σκούπα, σάρωθρο, φυτό από το οποίο φτιάχνουν σάρωθρα

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου