Μνημόσυνο

Πέρασαν οι μέρες

Η  λήθη απλώνει

τις σκοτεινές φτερούγες της

το σκοτεινό κύμα

αφάνισε τα χνάρια

η στυγνή καθημερινότητα

φουσκωμένη με πλήθος

σημαντικών αχρήστων

σβήνει την παρουσία

Ὡς ἄνθος μαράθηκες

Σαν όνειρο ταξίδευσες

Έφυγες μακριά

Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά

Αέρας σκόρπισε

Το πονεμένο σώμα

Τέλος

Αμετάκλητο

Πῶς παρεδόθηκες τῇ φθορᾷ,

Πως συνεζεύχθης τῷ θανάτῳ;

Ανάπαυσον

ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός,

αλλά ζωή   ατελεύτητος.

Καλό παράδεισο