Fall

Γλυκό παραπονιάρικο

Αεράκι

Το σώμα αισθάνεται

Την μελαγχολία του ήλιου

Αναζητεί

Την θαλπωρή της αγκαλιάς σου

Η σκέψη αργοπορεί

Περιβάλλει παραπονεμένα

Με μητρική τρυφερότητα

Την πάντοτε μακρινή

Σιωπηλή

Αχειροποίητη εικόνα σου


 

Περιμένει άλογα

Ελπίζει ματαιωμένα

Θα φανείς

Τρυφερός ήλιος

να χλιαίνει[1]

την μεθοπωρανή[2] δροσιά

τα αζέστατα μονοκάλιβα[3]

να ησυχάσουν

ασφαλή

ανταποδοτικό κούρνιασμα

η ραθυμία[4]

γλυκό φαρμάκι

απλώνεται αθόρυβα

παραλύει θέληση σάρκα

αδύναμο ρίγος

οι hopes ασθενικά φθινοπωρινά

φυλλαράκια

παλεύουν

σκληρή αποκλάδωση

παρασύρονται μακριά

σε ασφαλτωμένο χώμα

άκαρπα

σε βδελυρές χωματερές

αλί ας φορέσω τα κοντόρταρα[5]

---

[1] χλιαίνω = θερμαίνω, ζεσταίνω

[2] μεθοπωρανός = φθινοπωρινός

[3] μονοκάλιβα = με γυμνά πόδια

[4] ραθυμία = επιθυμία

[5] κοντόρταρον = κοντή κάλτσα