Fanfare

Αντρέι Εφίμιτς Ράγκιν

Πόσες φορές σε θυμήθηκα

Πόσες φορές ντράπηκα

Για την αλαζονεία μου

Νόμισα ότι είναι κατορθωτή

Η ανθρωπιά

Είναι δυνατόν να βρεθεί

Το λάθος

Να διορθωθεί

Να παλέψεις και να κερδίσεις

Τα αυτονόητα

Το ουδείς εκών κακός

Ουδείς ένοχος

Αθώοι καθαροί

Ήρωες όλοι

Αδίστακτοι εγωκεντρικοί

Σατραπίσκοι

Θύτες και θύματα

Βρωμεροί παραδομένοι μισάνθρωποι

Ηλίθιοι ανίκανοι Σίσυφοι

Η πέτρα που σπρώχνουμε

Πλακώνει ανερυθρίαστα ηθικά

Τα  εξαρτημένα μέλη

Χωρίς ελπίδα

Αποκαμωμένοι

Η εξουσία αδυσώπητος

Τύραννοι και δούλοι

Μαστίγια και γονυπετεία

Συμπληγάδες Πέτρες

Ιανοί

Καταπιεστές –καταπιεσμένοι

Ανέλπιδοι ματαιωμένοι

Κουρασμένοι

Δικαιολογημένοι αισχροί

αθέλητες περιστροφές

σε ισχυρά μαγνητικά πεδία

αδύναμοι να δραπετεύσουμε

ας λουφάξω

η αλήθεια μου απλή

ανίσχυρη

ο δρόμος καθορισμένος

νευρόσπαστα υποκριτικά

αναπόδραστη πορεία

ένοχοι η κοινωνία το κράτος

αόρατα μακρινά

ακαθόριστα απροσδιόριστα

ας βρούμε το αποδιοπομπαίο τράγο

πάντα κάποιος βρίσκεται

ας ενωθούμε οι δίκαιοι

ας νίψουμε τας χρηστάς χείρας 

αυτός είναι ένοχος

ας οδηγηθεί σε δίκη

στο σφαγείο

σταθείτε 

τι κάνουμε;

ας βρούμε πρώτα τον αντικαταστάτη