Παραφάνταλος[1]
Se είδα πάλι να περνάς
Αδιάφορος και ξένος
Μειδίαμα στραβό
Σε σουφρωμένο μούτρο
But sto μυαλό μου
Έπλεξα μια άλλη ιστορία
Όμορφη παθιασμένη
Με σώματα άυλα
Κομπάρσοι στην αγάπη
Ήταν όλα καλά
Και αγαθά
Πλυμένο όνειρο
Καθαρό μυρωμένο
Οι ψυχές ενώθηκαν πέταξαν
Ψηλά παρέα
Με σύννεφα λευκά
Ανάλαφρα τρελά
Ο ζέφυρος
Ανακάτευε τα πλούσια
Μαλλιά
τα σώματα σείστηκαν
χόρευαν απαλά
η πόλη έσκουζε ξανά
σε πήρε μίλια
μακριά
χάθηκε το άγνωστο
πρόσωπό σου
υπόνομοι σάρκασαν
άρπαξαν το όνειρο
το έπνιξαν σιωπηλά
στην βρωμερή αγκάλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου