Σε ελέπω[1]
από μακριά
Και πλάθω μύριες ιστορίες
Αθώες υπέροχες καλές
Που ο έρωτας
όλα τα νικάει
εκεί δεν υπάρχει τίποτα κακό
ή βδελυρό
το πέπλο της αγάπης
όλα τα καλύπτει
με φως καθάριο ιλαρό
παντελώς άγνωστος
μα τόσο γνωστός
ο άνδρας ο μεγάλος
υπερίσταται σαφώς
χωρίς μικρότητες
προκαταλήψεις
έχεις όλα τα καλά
μαζί σου θα ζούσα μια χαρά
το χέρι μου κρατάς σταθερά
δυνατά και τρυφερά
αγαπητά ατρόμητα εκτοπλάσματα
πλέκω ζακέτες αγάπης νοητές
όλα τα άλλα μπορούν
να περιμένουν
αλλού το σώμα
νευρόσπαστο κινείται
αλλού αρμενίζει η ψυχή
σε τόπους χλοερούς
ένθα ουκ εστί πόνος,
ου λύπη, ου στεναγμός
άλλα έρως ατελεύτητος
άραγε τι να φταίει,
τι, που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου