παραπονεμένη νοσταλγία

Στέκει στητή μοναχική

Ολάνθιστη

Διαρκώς στολίζεται

Με καινούργια άνθη

Η αγαπημένη οικόσιτη

Βιολέτα

Διαχέεται μελωδικά

Η σαγηνευτική ευωδιά της

Στην εκπνοή του ανέμου

Εικόνες αγαπημένες

Ευπρόσδεκτοι επισκέπτες

Σκηνές από παιδικές ταινίες

ο μελαγχολικός επιτάφιος

το θείο δράμα

τα μάτια του πονεμένου Ιησού

κοιτούν προς τα πάνω

πουθενά λύτρωση βοήθεια

ο πόνος ξεχύνεται

σε τρυπά γίνεται

μόνιμος κάτοικος

η ελπίδα εκπνέει

κραυγαλέο πένθος

η καμπάνα σκορπά θλίψη

μέρα νηστείας

η θεία ακολουθία το απομεσήμερο

το ύψωμα νηστικοί

πιστή πάντα η μαμά στο έθιμο

οι άλλοι του χρόνου

σιγοτραγουδούσε

 

Σήμερον μαύρος ουρανός,
σήμερον μαύρ' ημέρα,
σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,

ούτ' ελάδ'

νεροβρασμένες φρικτές φακές

μαυρισμένες βραστές πατάτες

κιντέαντα[1]

δε σε χωρά ο κόσμος όλος

η ψυχή αιχμάλωτή

κοχλάζον ύδωρ

παλεύει να  ξεφύγει

να ξεχυθεί

να ελευθερωθεί 

ώρα για περισυλλογή

ο θάνατος αναπόφευκτος

κανείς δεν γλιτώνει

ο αέρας σκορπά το άρωμα

της βιολέτας

χαροποιό πένθος μεγαλόπρεπο

χαρμολύπη

ελπίδα ανέφικτη

παραπονεμένη νοσταλγία

εκείνα που χάθηκαν

προτού προλάβουν να υπάρξουν

---

[1] κιντέα =τσουκνίδα