Κλαίει η άνοιξη
Κανείς δεν την κοιτάει
Έβαλε τα καλά της
Στολίζεται με όλα
Τα όμορφα άνθη της
Κανείς δεν την θαυμάζει
Μαραίνονται τα κάλλη της
Έρημα και μόνα
Οι ύπεροι γίνονται καρποί
Μέσα στην ερημία
Χαθήκανε οι φωνές
Των άτακτων παιδιών
Οι αναστεναγμοί των πονεμένων
Από έρωτα βαρύ
Κάτω από τα ανθισμένα δέντρα
Δεν σταματούν
Ζευγάρια ερωτευμένα
Οι αμυγδαλιές
Δεν ραίνουν τον
Σκανδαλιάρη γιο της Αφροδίτης
Τα ευωδιαστά χαμόμηλα
Θλιμμένα γέρνουν το κεφάλι
Οι παπαρούνες μοιρολογούν
Όλα τα αγριολούλουδα θρηνούν
Πώς να υπάρξει
Άνοιξη ζωή
Χωρίς μάτια να την κοιτούν
Χέρια να την αγγίζουν
Σαν κόρη μέσα σε κάστρο μακρινό
Απόρθητο αόρατη
Χωρίς το βλέμμα του εραστή
Γερνά και μαραζώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου