Αίσχιστος Θερσίτης

 

Άμοιρε αμετροεπή θερσίτη

Άγεις τον ανεπιθύμητο ύβο

Άμυαλε τολμάς

Να εκφέρεις την Αλήθεια

Όφειλε η μαμά σου

Να σε πάει σε πλαστικό χειρουργό

Να σε σουλουπώσει

Να σου πάρει δάσκαλο

Να σου μάθει το Savoir Vivre

Ας σε βάπτιζε αρχοντόπουλο

Και μετά ας μίλαγες

Ότι μαλακία και να έλεγες

Θα έπιανε τόπο

Αχ αυτή η μάνα σου

Τίποτα δεν σου έδωσε

Δεν ήσουν και από τη Σπάρτη

Να λύτρωνες με συνοπτικές

Διαδικασίες

Φάε τώρα τις ξυλιές σου

And don’ t speak

Ντο αραέβ[1]΄σ

Κατάπιε τον γέλωτα των συντρόφων σου

Άσε τα δάκρια σου να τρέξουν ελευθέρα

Να καθαρίσουν την αποτρόπαια μάπα σου

Απέραντη η καταφρόνια

Πάντα χωρά και άλλη

Γιατί χλευάζεις τους μετανοημένους φονιάδες

Που κλαίνε πάνω στα πτώματα

Των θυμάτων τους

Κακόμοιρε έχεις μούτρα

Για να μιλάς

Εν βρασμώ ψυχής

Θα φύγεις

Έχθιστε

Κάτσε στα αυγά σου

---

[1] αραεύω = ψάχνω, ερευνώ