Ψυχορραγούν αβοήθητες
Οι σεμνές
Δενδρώδεις μηδικές
Αλαζονικά ακίνητα τα
Τα αειθαλή κυπαρίσσια
Φιλόξενα τα πεύκα
Γεμάτα φωλιές
Χνουδωτής πιτυοκάμπης
Οι νεκρές πευκοβελόνες
Σκορπίζουν την πρώιμη
Ευωδιά του θέρους
Αναμιγνύεται
Με ανθρώπινες ανεπιθύμητες
Βρωμιές
Με ακαθόριστες σουβλερές
παιδικές αναμνήσεις
Λίγες ανθεκτικές μαργαρίτες
Γεύμα των λαίμαργων ζωυφίων
Ισχνές παπαρούνες
Φευγάτες οι ωραίες καρακάξες
Απέραντο τσοπλίκιν [1]
Η στράτα προς τα ταφία[2]
Στρωμένη
Με κάθε είδους
εκκρίματα
Οικόσιτων ζώων
Απορρίμματα
στολίζουν αναιδέστατα
Το άνυδρο δασάκι
Πληρώνουν τα μάτια
Η μύτη διόδια
Για το τραχύ
ξεσκισμένο μονοπάτι
Οι βροχές παρέσυραν
Το χωμάτινο ένδυμα
Χάσκουν οι πέτρες
Κακοτράχηλο
Γλιτώνει από την
ανθρώπινη παρουσία
απλωμένη η πέτρινη
πόλη
χωρίς τέλος
ατσαλάκωτη η μακρινή
θάλασσα
θολή η Ακρόπολη
αιώνες αμίλητη
παρακολουθεί
το αφελές ανθρώπινο
γένος
ντροπαλός κρύβεται
στα λευκά απαλά
σύννεφα
αργά αργά
εγκαταλείπει και αυτός
κουρνιάζει η φύση
σωπαίνουν σιγά σιγά τα
φλύαρα πουλάκια
οι πεταλούδες
χάθηκαν
το αεράκι με χαϊδεύει
απαλά
πουστουρίζει[3]
στο πονεμένο
ωτί
Don’t forget you are still alive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου