Άδεια η κόλλα του P/C
Ματαίως περιμένει
Την θλιβερή μοναδική
Πρωτότυπη σοφία
Τις λέξεις πίδακες
Να μαστιγώσουν
υπομονετική σελίδα
Και ο κόσμος έκθαμβος
Ακίνητος να μείνει
λόγια καρφώνουν την καρδιά
Αυτό που ήθελε να ειπωθεί
Εμπρός του
Γυμνό κείται
Κάπου πέρα μακριά
Κάποιος ίδια πικρά
Δακρόπα χύνει
Ίδια μιζέρια στην καρδιά
Συνωστισμός μοναχικών καρδιών
Αλλόφρονες περιπλανημένες
Πλανεμένες ψυχές
Θύματα Αλαζονικής Αφροδίτης
Αχόρταγος οίστρος τις κεντά
No land
Μύριες λέξεις
Εθελοντικά φυλακισμένες
Μαλώνουν ξεφωνισμένες
σφυροκοπούν
Τον κουρασμένο νου
Αναποφάσιστες
Θέλουν να φύγουν μακριά
Ριζώνουν σε άδειο τάφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου