Ανεπίδοτο δέμα

Γλυκό το δειλινό

Ο ήλιος νωχελικός

Σιγοπερπατούσε

Το δροσερό αεράκι

Χόρευε

Με την αθώα εκμαυλιστική μυρωδιά

Των σιωπηλών νεραντζιών

Πάλι υπόσχονται

Γαλήνη, ελπίδα, προσδοκίες 

Αθέλητα γέμισαν

Την ψυχή

Ένα κουρασμένο μηχανάκι

Διέσχισε τον έρημο δρόμο

Έψαχνε ο courier

Το σωστό αριθμό

Κατέβηκε

Μέσα από το κράνος

Φάνηκε ένα πρόσωπο

Κουβαλούσε

Όλη την κούραση

Την απογοήτευση

Του κόσμου

Αξύριστος μεσήλικας

Δέχεται αμίλητος

Την μοίρα του

Αόρατες σφικτές αλυσίδες

Σέρνονται

Ο εκκωφαντικός ήχος

Σκορπά ανατριχίλα

Άνοιξαν οι δουλειές

Πολλά τα παραδοτέα

Θα κτυπούν διευρυμένα ωράρια

Άραγε πως πληρώνονται

Αφανείς ήρωες

Της καραντίνας

Χωρίς χειροκροτήματα

Χωρίς αίγλη

Door to door

Αισχροκέρδεια

Ζωτικές εμφυσήσεις

Σε μια οικονομία

Που πνέει τα λοίσθια

Who knows?

Προσπερνάς δεν αναλύεις

Θέλεις να ξεχάσεις

Το πικραμένο βλέμμα

Αφήνεσαι στην γλύκα

Του ανοιξιάτικου δειλινού

Άφθονη ενσυναίσθηση βέβαια

Ανεπίδοτο δέμα η δράση

Και τι μπορώ να κάνω.

Ωραία τα ανθισμένα μπαλκόνια