Απρίλτ’ ς στην βεράντα

Απρίλτ’ ς στην βεράντα

καλή και τη γλυκιά

 της ώρα 

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,

 

Από πολύ πρωί λίγα πουλάκια

Τιτιβίζουν βαριεστημένα

Υποτονικά συνεχώς

Σταματάει το ένα παράπονο 

Αρχίζει η απάντηση

Πιο χαμηλή

Όλη η γειτονιά

Κρατάει την ανάσα της

Ησυχία απλώνεται

Ο ουρανός φορεί τα γκρίζα του

Ο ήλιος σκεπάζεται

Με σκουντούφλικα  νέφη

Οι ακρίδες στις γλάστρες κρύβονται

Μόνο οι αθόρυβοι κρίνοι

Μπουμπουκιάζουν

Ανθίζουν

Ανοίγουν τα όμορφα πέταλα τους

Σιγά σιγά

Με χάρη

Η βιολέτα καμαρωτή αγέραστη σκορπά

Το μεθυστικό άρωμα της

Τα γαρυφαλάκια στην σειρά

Χαριτωμένα αισιόδοξα

Ο ώριμος ιβίσκος ράθυμα

Ανοίγει τα πορφυρά άνθη του

Οι απασάρευτες δεκαοχτούρες

Στήνονται αμέριμνες στα κάγκελα

Τα φλύαρα σπουργίτια

Χοροπηδούν από κλαδί σε κλαδί

Απλώνεται η ραθυμία

Ατενίζεις το άδειο κενό

 

Απριλί’ φυτρών’ τ’ ορμάν',
σαν εκείνον π’ έχ’ σεβτάν

 

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα

Κι η φύσις ηύρε την