Πέρασα σήμερα
Από την μόνιμη πια
Κατοικία σου
Κοιτώ με παράπονο
Κάπου εκεί κείσαι
Σιωπηλός
Κλειδωμένα δεμένα
τα ποτιστήρια στο φράκτη
φράκτης
σαν να μπορούν οι νεκροί
να δραπετεύσουν
σαν να θέλουν
οι ζωντανοί νεκροί να μπουν
και εδώ το βιος
δεν μοιράζεται
προσέχετε για να έχετε
δεν υπάρχει κοινοκτημοσύνη
αν θέλεις να έχεις νερό
να ποτίζεις τα νεκρολούλουδα
να καθαρίσεις την γύρη
την αφρικανική σκόνη
πρέπει να μεριμνήσεις
υπάρχουν τόσο φτωχοί
υπάρχουν τόσο θυμωμένοι
οικειοποίηση πλαστικών
ποτιστερίων[1]
διακρίνονται τα ταφία
πλήθος
αντικατοπτρισμός
της πέτρινης πόλης
πολυάριθμα
μικρά σιωπηλά διαμερίσματα
σε απόσταση αναπνοής
άλλα στολισμένα
με πλήθος μάταια στολίδια
άλλα απλά λιτά
ξεχασμένα
πολεμούν με την μοναξιά
τα δάκρυα δροσίσουν
την θλιβερή πόλη
η άνοιξη δειλά
αγωνίζεται
να εξαφανίσει την θανατέα[2]
στολίζει όπου βρει
λίγο κουρασμένο χώμα
γλάστρες πλαστικά
άνθη βεβαιώσεις
ανώφελης μνήμης
μονόλογοι
χωρίς ανταπόκριση
δεν υπάρχει επιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου