Στίγμα

Χωρίς όνομα

Γυναίκα του Πετεφρή

Διήγαγε  βίον αρχοντικό

Ο Ιωσήφ με το υπέροχο πρόσωπο

Το λυγερό κορμί

Τους γλυκούς τρόπους

Την σαγηνευτική φωνή

Τα ιμάτια της γοητείας

εισβάλλει 

Όλα στην δικαιοδοσία του

Εκτός από την γυναίκα

ο πόθος κόχλαζε μέσα της

Οίστρος

ανελέητα ασταμάτητα

την κυνηγούσε

Τα μαγευτικά μάτια του

Την ζάλιζαν

Το αρσενικό του κορμί

Ζαρκάδι στους αγρούς

Άγριο και άπιαστο

Χίλιες σαϊτιές

Κεντούσαν πλήγωναν

Ξυπνούσαν άγρια

Το κοιμισμένο σώμα

που θέλει και επιθυμεί 

Δεν υπήρχε κομμάτι γης

Να ξεκουραστεί

Τα μάτια της τεράστια

ολοπόρφυρα από την αϋπνία

άνετος ευγενικός

αντιπρόσωπος του θεού του

άτι υπερήφανο

γεννημένος να τον προσκυνούν

να κυριαρχήσει

τριγύρισε

εργατική μέλισσα

το υπέροχο λουλούδι

που άνθισε

στην παρουσία του

καρτερούσε ο πεινασμένος

ύπερος

άνοιγε σκορπούσε

τις ευωδιές της αγάπης

στολιζόταν

εις μάτην

και ουχ υπήκουεν αυτή καθεύδειν

μετ΄αυτής του συγγενέσθαι αυτή

έξι ημέρες ικέτευε

κοιμήθητι μετ΄εμού

βράχος ηθικής

αμετακίνητος

και ουδείς ην των εν τη οικία έσω

ατρόμητος

εισέρχεται

να συναντήσει το μοναχικό  θύμα του

μαινάδα ασυγκράτητη

θεϊκή μανία

αρπάζει το επιθυμητό μαγικό ιμάτιο

  κοιμήθητι μετ΄εμού

άδειο πουκάμισο

σκισμένα απομεινάρια στα χέρια της

σκαλί για να ανέβει

ο εκλεκτός

χάθηκε

στιγματισμένη

ανώνυμη

γεμάτη αγιάτρευτες πληγές

από αγαπημένο χέρι

αθώου καλού και αγαθού