άσπλαχνο ήμαρ

απόγευμα

επιστρέφουν κουρασμένοι

εργάτες από εργασία

μαύρη κακοπληρωμένη

νορμάλ

υπάλληλοι

επισκέπτες

ανακατεμένοι

η παλιά μαδημένη

στραπατσαρισμένη φυσαρμόνικα

αγκομαχά υπέρβαρη

τους χωρά όλους

ανεβαίνοντας την Αλεξάνδρας

συνωστισμός

καρφίτσα δεν πέφτει

σαρδέλες σε παλιά κονσέρβα

αποπνικτική ατμόσφαιρα

αέρας λιγοστός

αντιπροσωπίες

από όλες τις φυλές του κόσμου

ήχοι της Βαβέλ

σταθμός μετρό

πολύβουος

το φαρμακείο ΕΦΚΑ

ανοιχτό ακόμα  

περιμένουν υπομονετικά

οι καρκινοπαθείς

αναμνήσεις πικρές

το κτίριο της αστυνομίας

φρουρός της έννομης τάξης

ακίνητο στέρεο σιωπηλό

Ο Άγιος Σάββας

σιωπηλός βουρκωμένος

Ιώβ

αναζητώντας ανύπαρχτα αμαρτήματα

ψάχνοντας το γιατί

μπάλα είναι

και κάνει το δικά της

ιαχές θριάμβου

και πόνου ανακατεύονται

τα προσφυγικά

γερνούν επιμένουν

μαδημένα δέντρα

κεραίες συνθήματα

λάβαρα 

η δικαιοσύνη

καθαρή στέρεα

τυφλή κουφή άλαλη

ευτυχισμένη

αστράφτει

στο μαλακό φως

του ήλιου που αποχωρεί

συλλογισμένος

γυρνούν σπίτι

ίσως ένα ζεστό πιάτο

περιμένει

μια ελπίδα να παλεύει

να επιβιώσει σε ένα κρύο σπίτι

το γέλιο ενός παιδιού

να σβήνει

το καθημερινό άγχος

τον φόβο την καταπίεση

βραδιάζει στην πόλη

κουρνιάζουν τα στρουθιά