O εισβολέας

Άγνωστος ήχος

Πουλί ή ζούδι

Απλώνεται

Διακριτικά συναγωνίζεται

Τα φασαριόζικα ακούραστα τζιτζίκια

Σπάνιοι οι οδοιπόροι

Άπιστοι άφησαν το βουνό

Για την γαλανή θάλασσα

Τα ιδρωμένα γυμναστήρια

Τις πολύβουες καφετερίες

Το δροσερό αεράκι

Δροσίζει χαϊδεύει

Τα βουβά πεύκα

Τα κάνει να σιγοψιθυρίζουν

Οι πευκοβελόνες

Χαλί ευωδιάζουν

Πεθαίνοντας

Καλοκαίρι φλεγόμενες

Επιθυμία να τις πατήσεις

Να ακούσεις τον τριγμό

Της ευωδίας

Να ξυπνήσουν να ουρλιάξουν

Οι αναμνήσεις

Ο ήλιος κοντοστέκεται

Βάφει τα αναποφάσιστα σύννεφα

Δειπνούν τα λιγοστά μαμούνια

Κάθε ώρα κάθε εποχή διαφορετικά

Εκτός από τις αδηφάγες βρωμούσες

Πάντα εκεί απίστευτα καταστροφικές

Ωραίες βρωμερές

Φωτογενείς

Υπομονετικά αφήνονται

Ενδίδουν στην κάμερα 

Έρχεται διστακτικό το βράδυ

Οι τέττιγες συνεχίζουν απτόητοι

Ενώ η ησυχία απλώνεται κυριαρχεί

Αγρωσία[1] διακριτική πλησιάζει

Αναχάπαρα[2] στην στροφή

Something like a dog

Αλλά όχι ένας φοβισμένος αλεπός

Μπορεί και θώπεκας[3]  

Δύσκολη ταυτοποίηση

Εξαφανίζεται γρήγορα

H πιθανή συντροφία

Τρομάζουμε και οι δύο

Και στην δεύτερη συναπαντία

Who is the invader? 

 

---

[1] αγρωσία =φόβος σε έρημο μέρος ή την νύχτα

[2] αναχάπαρα =απροόπτως, ξαφνικά

[3] θώπεκας =τσακάλι