11/4/17

Απολεσμένο έαρ

















Πού είσαι αγαπημένε μου!
Που είναι η σιωπηλή μορφή σου
Θέλω να γνωρίσω τον αθώο ίρδο[1] σου
Να ακούσω τον ήχο της φωνής σου
Λόγια αγάπης
Με δέος να ψελλίζει
Λόγια ασήμαντα, κοινά,
Απλά και αγαπημένα
Μυριάκις ειπωμένα,
Τα χέρια μου μέσα στα χέρια σου

 












Να μείνουν ξεχασμένα
Τα μάτια σου τα μακρινά
Για πάντα βυθισμένα
Μέσα στο χάος των ματιών
Που όλο ζητούν εσένα
Έλα αγαπημένε μου άνθισε
Όλη η πλάση
Γλυκόπικρη η Άνοιξη
Άπλωσε  ανθισμένη αγκάλη
θέλει να σε αγκαλιάσει
Όλα τα ζούδια του θεού
Υμνούνε την αγάπη
Μεθούνε με το νέκταρ
Των ανθών
Χορεύουν ευτυχισμένα
Χαρούμενα στρουθία
Τερετίζουν  υμέναιους λατρείας
Τα περιστέρια εδώ κοντά
Μοιράζονται με νάζι
Σπυρί μικρούλι τραγανό
Φιλιούνται στόμα με στόμα

 












Οι πεταλούδες  παίζουνε
Με το δροσερό αγέρι
Πετούν από ύπερο σε ύπερο
Στήνουνε μεγάλο γλέντι
Μόνο εσύ αργείς
Δεν έρχεσαι
φοβάσαι 
έλα, το σώμα μου ζητεί
να γείρει στο άγνωστο κορμί σου
μια γερασμένη άνοιξη
ανθεί και περιμένει  


[1] ίρδος = ιδρώτας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου