10/4/17

Unsuitable ιμάτιον




Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον
και ένδυμα ουκ έχω,
ίνα εισέλθω εν αυτώ˙
λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής,
φωτοδότα, και σώσον με.
 
Φωτισμένη η ζωή σου
στολισμένη γιορτινά με τα ασήμαντα απλά  στολίδια
τα στολίδια που επιθυμώ
τα ταπεινά καθημερινά
συνηθισμένα
 
I am totally naked
Βουβή ο λόγος άναρθρος
Τρικυμία αντάρα οι άηχες λέξεις
Παλεύουν να βρουν διέξοδο
Να εισακουστούν
Κραυγές  αγριμιού που παλεύει με λύσσα
Για τον άρτον το επιούσιο
Για τον άρτο που μοιράζεται
Στα δύο συντροφικά
 
Τα ενδύματα μου αταίριαστα στο ενδιαίτημα σου
Η ψυχή μου λαμπρή για σένα
Πλημμυρισμένη από το ζωοδότο  φως της αγάπης
Είσελθε στην σταχτερή  ζωή μου
  να την λαμπρύνεις
να την φωτίσεις
σώσον με
από το  ανέλπιδο ομούτιν[1]
 


[1] ομούτιν = ελπίδα, προσδοκία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου