Χάσμα μέγα

Αθέλητα ρίζωσε προ του πυλώνα

Ανοιχτές οι νοητές πληγές

Ανέστιος ζει την ζωή του άλλου

Ο νους κόλλησε στην μορφή

Επαίτης σε ξένες αυλές

Αόρατος

Συνεχίζουν φορώντας τις

Αδιαφανείς παρωπίδες

Πολλά τα βάσανα

Των ημετέρων και των άλλων

Πτωχός ηλκώμενος

Επιθυμεί να χορτάσει

Από τα ψιχία που θα πέσουν

Αθέλητα από το τραπέζι του πλουσίου

Σπλαχνικά τα σκυλιά

Έγλυφαν τις αγιάτρευτες πληγές

 

Στο σπίτι ο πλούσιος

Φορεί πορφύρα

Ευφραίνεται λαμπρά

Δεν γνωρίζει ότι

Στο ζοφερό μέλλον της ελπίδας

Κάποτε θα ικετεύει

Σταγόνες νερού από

Το βρωμερό δάκτυλο

να σβήσει τη φλόγα

μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα

δεν γίνεται και εδώ

ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς