Εδώ στο ταλαιπωρημένο
Όψιμο άβαφο παγκάκι
Αγνάντεμα
Η λίμνη, οι πάπιες, τα δέντρα
Σιγομουρμουρίζουν
Ο ουρανός έβαλε τα μπλε του
Με λίγα μπαμπακένια συννεφάκια
Στολίδια στην απεραντοσύνη
Απόμακρες οι φωνές
Των παιδιών
Χαίρονται την σχόλη
Το δροσερό αεράκι χαϊδεύει
Το ματαιωμένο σώμα
Οι λαίμαργες δεκαοκτούρες
Σιγοπερπατάνε
Πλησιάζουν, απομακρύνονται
Αργότερα άλλοι μοναχικοί
Θα παρατηρούν το αθέατο τοπίο
Βυθισμένοι στις κατά κανόνα
Πικρές σκέψεις,
Ύστερα άτακτα ζευγαράκια
Θα ελπίσουν
Πως την αγάπη την καλή
Βρήκανε για πάντα
Ο παιχνιδιάρης έρωτας
Θα πάρει for
a while
Την ερημιά από τα σώματα
H ψυχή
ανάλαφρη
Ψηλά θα κυματίσει
Με πάθος θα αναγγείλει
Sweet αγαπημένη είναι η ζήση!
Άγνωστη λέξη η θανή
Μπορεί και κάποιοι
Με καημούς να ανάψουν
ένα τσιγάρο
τσιγάρο για να πάρει τον καημό
την θλίψη την μεγάλη
η φύση γύρω όλο γελά
ανθίσει και αλλάζει
χρώματα όμορφα φορεί
φλερτάρει ασυστόλως
χορεύει τραγουδάει
θνητή και αθάνατη μαζί
αφήνεται στο χρόνο
μόνο εσύ δεν θα φανείς
αλλού είσαι για πάντα ριζωμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου