ήδιστον ψεμόπον

Έλα να μου πεις

Πώς με αγαπάς

Ότι ζεις όταν με βλέπεις

Οι εκπνοές μου το οξυγόνο σου

Και η μορφή μου

Η όαση σου μέσα στην ερημιά

Της ζήσης

Έλα να μου πεις

Ότι είμαι ο ήλιος σου

Που σε ζεσταίνει στην παγωνιά

Το δροσερό νερό

Στη καυτή θερινή μέρα

Το καταφύγιο σου στην μπόρα

 

Η αγκαλιά μου ασφαλές

Χαρωπό καταφύγιο

Κοντά μου η γη χαμογελάει

Λάμπει το σκοτεινό αστικό τοπίο

Ανοιξιάτικο λιβάδι

η ματαιότητα λουφάζει

τα ασήμαντα γίνονται σημαντικά

η ασχήμια των πραγμάτων

σβήνει

ο πόνος τους γλυκαίνει

transportable

μαζί μου η αισιοδοξία, η αντοχή,

η άδολη αγάπη

 

πες μου ότι το είναι σου

στηρίζεται αφήνεται

ολοκληρωτικά

στην μακρινή μορφή μου

κισσός το σώμα σου με περικλείει

έλα να μου πεις

ένεκεν εμού κατέλειψες τα πάντα

προσκολλήθηκες εδώ

ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο ἀλλὰ μία σάρξ

aujourd’hui is April Fool's day

and like fool

I will believe everything

Έλα I have been waiting a long time for your

ήδιστον[1] ψεμόπον[2]

---

[1] Ηδύς=γλυκός

[2] ψεμόπον = ψεματάκι