Τρέχω ακράτητη

Τρέχω ακράτητη

Προς την αγάπη,

Τίποτα δεν με σταματά,

Το σώμα αυτόνομο,

Με συντρέχει,

Ελπίζω μέχρι τέλους

Να είναι εκεί,

Σαν έφηβη που τώρα γνωρίζει,

Την γλύκα του έρωτα,

Λουλούδι όμορφο και ευωδιαστό

Μπροστά της ανοίγει,

Δεν βλέπει τίποτα, μόνο αυτό,

Μέσα στην έρημη ζούγκλα της μοναξιάς,

Κάτι σαλεύει,

Που δεν μοιάζει πόνος,

Το ψέμα όμορφα και απατηλά

Στολίζει,

Αυτό το λίγο που δύσκολα

Μου δίνει,

Η διπολική ζωή,

Μέχρι σταγόνα θα στραγγίξω,

Τίποτα δεν θα αναλύσω,

Τι κρύβει πίσω του δεν

Θα κοιτάξω,

Ότι ωραίο θα μου δώσει,

Σαν πολύτιμο λίθο θα κρατήσω.

Το σώμα αλλού θα εκχωρήσω,

Την ψυχαναγκαστική ψυχή μου

Με ευκολία θα προδώσω,

Με γυμνά τα χέρια μου

Θα την ξεριζώσω

Στα τάρταρα με ορμή

Θα εκσφενδονίσω.

Στο νέκταρ του έρωτα

Θα ενδώσω.

6-13