πετεινά

Ζεστός ο ήλιος

Μαράθηκαν οι κρίνοι στη γλάστρα

Το αναρριχώμενο πενιχρό φυτό άνθισε

Δειλά άνοιξαν τα κόκκινα πέταλα

Οι ορτανσίες δυστοκούν

Τις χώρισα και η μία μαραζώνει

Ήσυχο πρωινό στη γειτονιά

Κάποτε στριφογύριζαν τα μηχανάκια

γκάζωναν τα ανήσυχα ΙΧ

Απόμειναν τα  πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ

οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν

οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας,

άλλά ασταμάτητα τιτιβίζουν

ασύστολα λερώνουν

το μπαλκόνι

ουδέ αιδώς ουδέ υγιεινή

λύνουν όλη μέρα το κυπριακό

δεν άνοιξα το ράδιο

και ακούω

στην παρέα τους ξένος και κυνηγός

ένα τρυφερό  σπυρί στο στόμα

για δυο

άνοιξη καινούργιες φωλιές

καινούργιες αγάπες

χωρίς ντροπές

4-14