αμυγδαλιά

Drομάκι αδιέξοδο

Μια λωρίδα γης

Και άνθισε η επικαλούμενη

Τρελή

αμυγδαλιά

Φορτωμένη ακόμη

Με τα περσινά της φύλλα

Κιτρινιασμένα –καχεκτικά

Δεν πρόλαβε να τα στείλει

Για ανακύκλωση

Και γέμισε πανώριους ανθούς

Λευκούς

Και ροδαλούς

Νεογέννητα ελπιδοφόρα

Μωρά

Το χιόνι που σιμώνει

Τα σαθρά τείχη της πόλης

Θα κάψει με την λευκή

Απαλή του φωτιά

Την άμυαλη ψυχή

Που αψηφά

Τους υετούς και τα ύπουλα

Ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα

Τίποτα δεν σκέφτεται

Η απερίσκεπτη

Πρόωρα

Στολίζεται με χάρη

Στις πεινασμένες μέλισσες

Αισθησιακό πιάτο γύρη

Με στοργή προσφέρει

Να αντέξουν

Μέχρι της άνοιξης

Τον εύοσμο χορό,

Την εύθραυστη αλυσίδα της

Ζωής με τα αισιόδοξα άνθη

Πλέκει,

Στεφάνια θυσιασμένα μέλη

2-14