Πόσο
θλιβερό
Πόσα λίγα
μου αρκούν
Από σένα
Για να
πλέω σε πελάγη
Αγαλλίασης,
Μανδύας
της Δηιάνειρας
Η αγάπης
σου
Με φονικό
αίμα και σπέρμα
Υφασμένη
Άφλεκτη,
αυτο – ανατροφοδοτούμενη,
Οι ρίζες
της βαθιά στη σάρκα μου
Κάθε
προσπάθεια
Απομάκρυνσης
Ξεσκίζει
το δέρμα,
Χάσκουν
τα πονεμένα αιμορραγικά
Σπλάχνα
μου,
Αόρατες
για σένα οι πληγές μου,
Εξόριστη
από τη χαρά
12-13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου