Έκτορος

Anέβαινα τη Έκτορος

Λίγα αυτοκίνητα

Ωραίος δρόμος με τα δεντράκια του

Και τους ποδηλατοδρόμους

Ησυχία

Βρεγμένοι οι δρόμοι,

Και βαριά τα σύννεφα

Χαμήλωναν να με σκεπάσουν

κοίταζα τα κιτρινισμένα

Πορτοκαλιά φύλλα και ξαφνικά.

Ένας τρομερός πόνος στο κεφάλι,

Και είπα θα σωριαστώ,

Θα χαθώ,

Νοσταλγία για τα μελλούμενα,

Δεν γεύτηκα το δέρμα σου,

Η όσφρηση μου δεν ευφράνθηκε

Τη μυρωδιά του ιδρώτα σου,

Τα χέρια μου δεν όργωσαν

Τη ψυχή σου,

Τα μάτια μου πεινασμένα

Αναζητούν τη μορφή σου,

Λένε ότι πριν το θάνατο

Περνά η ζωή από μπροστά σου

Προφανώς θεωρείσαι η ζωή μου    

11-13