νόστιμον ημαρ

Περίληψη

Έλα να φύγουμε από δω

Να πάμε κοντά στη φύση

Την άνοιξη μες στους ανθούς

Το θέρος μες στα στάχυα

Το φθινόπωρο το καλό

Μες το βρεγμένο χώμα

Και τον χειμώνα το βαρύ

Μες τη ζεστή μου αγκάλη.

Έλα να φύγουμε από τη άχαρη

Τσιμεντένια πόλη,

Σαν πρωτόπλαστοι Στην πλάση

ας χαθούμε

αμέριμνο το έαρ

Ανθισμένα στεφάνια

Γύρω θα σκορπά

Η γη ευτυχισμένη

σε πολύχρωμο στρώμα

Θα μας φιλοξενεί

Μουσικές εξαίσιες

Για μας όλα τα στρουθία

Του γαλανού ουρανού

Χαρούμενα και ακούραστα

Θα λένε και την αγάπη

Όμορφα θα διαλαλούν

Και Το καυτό το θέρος

τα κίτρινα τα  Στάχυα

τα όμορφα κεφάλια

με χορό,

θα μας χαιρετούν

δειλά

Στεφανωμένοι

από τους καρπούς της Δήμητρας,

ακούραστη θα μας ξεναγεί

στα απέραντα χωράφια

καταφύγιο στις  θημωνιές,

η μυρωδιά του τριφυλλιού

όμορφα θα μας ζαλίζει,

 Το μοθοπώρ[1] το γλυκό

Σταφύλια να πατάμε

Και από το μούστο τον τρελό

Μαζί να κοινωνάμε,

Θα κυνηγάμε τα φύλλα τα ξερά

Πολύχρωμα βαμμένα

Καθώς  μελαγχολική βροχή το χώμα

Θα δροσίζει

Μες τις νοτισμένες ευωδιές

Χαρούμενα ξυπόλυτοι

Το χώμα το υγρό

Ελευθέρα τα χέρια γυμνά

Άροτρα

Βαθιά θα το οργώνουν,

Οι σπόροι της αγάπης

Να ριζώσουν να θεριέψουν,

Και τον χειμώνα το βαρύ

Με τα πολλά τα χιόνια

Και τους ανέμους τους σκληρούς

Η αγκαλιά μου

Απάνεμο λιμάνι

Μέσα της θα ζήσεις

Ζεστή τρυφερή φωτιά

Εκεί για πάντα να φωλιάσεις

4-14

---

[1] φθινόπωρο