Xliαρός
νερόβραστος καφές
Η
βεράντα λούζεται ανέμελη στον ήλιο
Τεντώνει νωχελικά το παραιτημένο κορμί της,
Του αμίλητου ήλιου
Στο πετρωμένο της πρόσωπο
Αβίαστα σκάει ένα μειδίαμα
Ανθισμένοι σύντροφοι
Τα ταπεινά σκυλάκια
Ακλόνητα μέσα στο χειμώνα
Καινούργιους ανθούς
Τολμηρά προσφέρουν
Τα νέα κυκλάμινα
εύρωστα
Αγορασμένα από πλανόδιους αθίγγανους,
Καμαρώνουν
Φοβισμένα τα περασμένα
Τολμούν και αυτά
Ένα πουλάκι μικρό
Σκούρο διστακτικά πηδά
Από κλαδάκι σε κλαδάκι
Δεν μεριμνά για τον άρτο
Το επιούσιο
Κάτι θα βρει,
Οι μύγες άσκοπα περιφέρονται
Καραδοκούν
Να βρουν πόρτα ανοικτή
Να εισβάλλουν
Φυτά, αποδημητικά πουλιά,
Και τα προσφιλή insects
Αθέλητα συντρόφια,
Μέσα από ακαθόριστης
Καθαριότητας τζάμια
2-14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου