Κλαίει το νήπιο,
Το ξένο παιχνίδι
Δεν μπορεί να γίνει δικό του,
Γυαλιστερό και όμορφο,
Αδιάφορη η τυχόν φθήν
ια του
Αφήνεται στο παράπονο,
Το βλέμμα του στυλώνεται,
Το πόδια ριζώνουν στη γη
Η ζωή το σπρώχνει
Επιμένει
Οδύρεται, ικετεύει
Παρακαλεί
Τα χέρια παραμένουν
Άδεια και έρημα.
2-14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου