Έκραξα φωνή μεγάλη

Έκραξα φωνή μεγάλη

Προς σε

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Μοναχικοί αποδέχτες

Τα πτηνά του ουρανού,

Δεν πέταξαν μακριά τρομαγμένα,

Πάγωσαν πάνω στα γυμνά κλαδιά

Απόμειναν αμήχανα

Και λυπημένα κοιτώντας

Με άφατη λύπη

Το ζωντανό πτώμα που

Περιφέρεται

Ρακένδυτο

Φέρνοντας σε αμηχανία

Τους βιαστικούς διαβάτες

Ζει η αγάπη μου;

Αόρατο το κουφάρι

Της ανεκπλήρωτης

Αγάπης

Ισχνό, ταλαιπωρημένο σέρνεται

Σ΄όλα τα σημεία

Του ορίζοντα

Σφικτά κρατεί

Την αφελή ελπίδα

Τρέφεται και   θεριεύει

Φτιάχνοντας όνειρα

Εκ του μηδενός

1-14