πρωταπριλιά

Eίναι πρωταπριλιά έλα

Να μου πεις ότι μ΄ αγαπάς

Το βλέμμα σου μ΄ αναζητεί

Σε κάθε γωνιά

Κάθε φιγούρα που μου μοιάζει

Σε ελαφρώνει από την ταφόπλακα

Την στέρεη στο στήθος,

Κάθε ανθισμένο λουλουδάκι

Θέλεις να το πλέξεις,

Στα λιγοστά μου μαλλιά

Τα βλέπεις

Στρώμα για να γείρεις

Να αναπαυτείς,

Από τη πέτρα του Σίσυφου,

Έλα τρυφερά να κρατήσεις

Τα τραχιά  χέρια μου,

Ο χρόνος κάθισε ανδριάντροπα

Κουράστηκε

Και δεν αποχωρεί,

Μαζί βασανιστικά και ανέλπιδα

Σε περιμένουμε

Είναι πρωταπριλιά

Και σαν ερωτευμένος

Σαν το ηλίανθο

Στρέψε το κορμί σου

Προς το σκοτεινό μελένιο κεράκι,

Που αργοσβήνει,

Άσε τα λόγια σου αεράκι

Δροσερό

Αυτή τη φλογίτσα

Να την αναπυρώσει

Ο ψεύτης λυτρωτής έρωτας

Το έσχατο play

Υπέροχη παράσταση

Ας δώσει.

Οσήμερον[1]

Κόμπωσέ[2] με

οπουρνά[3],

ας φουρκίγουμαι[4]

εις την αραθυμίαν[5]

 

δεύτερη version

είναι Πρωταπριλιά

και θα σου αναγγείλω

ότι η οπτασία σου

δε με ακολουθεί

σαν άγριο κατσίκι τρέχω

ελεύθερη

σε απάτητα βουνά

άφησα πίσω τη θλίψη σου

και όλα τα μίζερα

έσβησα τις εμμονές μου μονοκοντυλιά 

μάζεψα τα αποκαΐδια μου,

και σαν φοίνικας

αναγεννήθηκα

από ανώφελες στάχτες

με αξιοπρέπεια βαδίζω

μοναχική χωρίς εσένα

πλήρης

διαχειρίστηκα το ζήτημα λογικά

τίποτα δεν απώθησα

κατόρθωσα

και το διευθέτησα

το γόρδιο ζήτημα

ώριμα

και ενήλικα

οπότε

μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος

ούτε και στο νοητό κόσμο

δε θα είμαστε μαζί

 4-14

 

 

---

[1] σήμερα

[2] κομπώνω, ξεγελώ

[3] αύριο

[4] φουρκίγουμαι= πνίγομαι

 

[5] νοσταλγία