To πλήθος των ρούχων
Με πνίγει
Με φουρκίζουν,
Βρόγχος σισύφεια
προσπάθεια
Για τακτοποίηση
Τα ρούχα μου, η ζωή μου
Ατάκτως ἐρριμμένα
Και λάθος ερμηνευμένα,
Κρατώ τα παλιά αφόρετα
πλέον
Ενδύματα
Κάποτε κάλυπταν την λαμπρή
Γύμνια μου,
Πονώ να πετάξω τα αχρείαστα
τώρΑ,
Κάποτε συνοδοιπόροι,
Στοιβάζονται σε ανήλιες κλεισουργιασμένες
ντουλάπες,
Τσαλακωμένα, πικρόχολα
Θέλουν να φορεθούν,
Να τρέξουν στην πλάση,
Να ειδωθούν για να ζήσουν,
Αγνοούν το παλιομοδίτικό
τους style
Επιμένουν στην νεότητα,
Αναβιώνουν το καιρό
Των λαμπρών βιτρινών,
Την εποχή που άγγιζαν την
σάρκα,
ανέπνεαν την εκπνοή,
δροσίζονταν με τους
μυρωμένους χυμούς
ιδρώτες και σμήγμα,
ρυτίδες της ζωής
έτρεχαν στους πολύβουους
δρόμους,
γέλια, χαρές και κλάματα,
ηχούσαν και υφαίνονταν
στις σφικτές ίνες,
χέρια νεανικά, ανυπόμονα
σε στροφές του λούνα παρκ
άντεχΑΝ στην φυγόκεντρη
δύναμη
εθεωρείτο παιχνίδι,
απορρυπαντικά απομάκρυναν
κάθε λέρα και ρύπο,
μαλακτικά έκαναν τη ψυχή
εύπλαστη και ευωδιαστά
πάλι, καθαρά
άντεχαν στην καυτή ανάσα
που εξαφάνιζε τις ύπουλες
τζαλάκες,
ίσια και καμαρωτά
περίμεναν στις φιλόξενες
αρωματισμένες
ντουλάπες
εξόδους στη λαϊκή, στην
εργασία, στην μοναξιά,
και τις ξένοιαστες παρέες,
να ζήσουν καθώς ανυπόμονα
χέρια ψάχνουν
εύοσμη ενδοτική σάρκα
ανοίγοντας δρόμους προς
καλοκαιρινά χωράφια
and now οφείλουν να αποδεχθούν
με αξιοπρέπεια
την βίαιη ανεπιθύμητη
απομάκρυνση
ρεμάλια, απομεινάρια,
αχρείαστα πλέον,
θαμπά τα χρώματα,
σημάδια ο χρόνος,
υποδόριο λίπος strain τις ταλαιπωρημένες ίνες,
άπονος
Προκρούστης
έσβησε το παρελθόν,
κάποιες φώτο,
επιμένουν να υπενθυμίζουν
την παρελθοντική προσφορά
εκτός εποχής και χρόνου,
τέλος η ανταποδοτική χρήση
πατσαβούρες για
ανακύκλωση,
παλαιότερα υλικό για
κουρελούδες,
μετά την απομάκρυνση από τη χρησιμότητα
ουδεμία προσφορά αναγνωρίζεται
ρούχα υφασμένα με τη
ζωή
ρούχα ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα
ρούχα συντρόφια πιστά
δύσκολα να σας αποχωριστώ
ακατόρθωτο να σας βάλω σε
τάξη.
16-11-13

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου