σιωπηλές κραυγές

Δεν ακούς τις σιωπηλές μου κραυγές,

Τις άφωνες ικεσίες

Δεν βλέπεις Την άσβεστη λαχτάρα μου,

Τα κύματα της ψηλά με εκσφενδονίζουν

Και έπειτα στην άβυσσο της μοναξιάς

Με ρίχνουν,

Ανεμοδέρνομαι  σε αφιλόξενη θάλασσα,

Δεν γαληνεύει ούτε λεπτό

Η μόνη στεριά

Άγονες ερημικές ξέρες

Το κορμί μου αφυδατωμένο

Από το αλμυρό νερό

Σκληρό και φολιδωμένο

Φυλακισμένη κρατά  μια καρδιά

Εύπλαστη, αδύναμη, vulnerable,

Ανεπίδεκτη μάθησης,

Πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,

Πάντα απραγματοποίητα όνειρα ζει,

Και συ πλέεις σε ήρεμες θάλασσες

Καραβοκύρης ικανός

Το πλοίο σου επιδέξια αποφεύγει τους υφάλους

Σε ασφαλή λιμάνια πάντα καταφεύγεις

Μόνο η αύρα σου ταράζει τα ήσυχα νερά σου,

σίγουρα λιμάνια, σίγουρες θάλασσες,

self confidence καπετάνιος,

give me a little from your γαλήνη

πάρε λίγη από την τρικυμία μου

δάνεισε μου το απάνεμο λιμάνι σου

28-09-2013