Εστία

Δε θα δω το επιθυμητό πρόσωπό σου

Προστατευμένος από τη στερεή εστία,

Δεν θα εμφανιστείς

Στον αφιλόξενο κόσμο,

Καθαρή, αξιοπρεπής, ασφαλής

Η φωλιά σου

Πάλι μου ξέφυγες

Πάλι σε ψάχνω

Σ΄ αυτό το μικρό αχανές σύμπαν

φύσις κρύπτεσθαι φιλεῖ

ακανόνιστους τρελλλούς κύκλους

σαδιστικά απομακρύνεται

το σημείο τομής

η δύστροπη κοινωνία

απάνθρωπα αδιαφορεί,

για ανόητα όνειρα

ανωρίμων γερασμένων κορασίδων

αμέτρητες φωλιές

πουθενά η δική μας

γιοφύρι της Άρτας

τη κτίζω με δάκρυα

λύπες και μιζέρια

καταρρέει στο γλυκό φως του ήλιου

ακλόνητη η φωλιά σου,

με αλλότρια συντρόφια

δε χωράω,

ευγενικά ψυχρά απωθούμαι

homeless,

αλήτισσα στη στέρεη

δομημένη πολιτεία σου