πύρρεια νίκη

Μια άσπρη τρίχα στο εφηβαίο,

στο όρος της Αφροδίτης

Σιωπηλά, ανεπαίσθητα,

(Μεταμορφώθηκε; Φύτρωσε;)

Ανάμεσα σε άλλες σκληρές και ατίθασες

Άγρια βλάστηση άναρχη

Παρατημένη, ορμά προς όλες τις μεριές

Διαβάτη δεν αφήνει

Κούνησε το μαντήλι

Έγειρε το κεφάλι της

έδωσε τη ψυχή της,

σιωπηλή περήφανη

μοναχική και είρων

γνωρίζει πως το χρώμα της

σε λίγο θα κυβερνήσει!

πύρρεια νίκη

δεν γελά, δεν χαίρεται,

δεν κλαίει,

μόνο κοιτάζει τρυφερά,

τι έχασε, τι χάνει,

Το άναρχο δάσος σύντομα

Έρημο μέρος θα γίνει

Γυμνό, φτωχό,

μοναχικό, εφηβικό,

μια πονεμένη μαχαιριά,

ανείπωτο ουρλιακτό 

Το φως του ήλιου δεν θα δει

Θα γείρει, θα περιμένει,

Το άσπλαχνο τέλος να φανεί

αμίλητο και θλιβερό

τίποτε δεν θα αφήσει!

≤2011